Het is geweldig om een eigen universum te creëren. Vage ideeën in mijn hoofd werden concreet toen ik de kleine wereld van de kijkkasten ging maken halverwege de jaren 00.
In van alles en nog wat zie ik mogelijkheden om iets te scheppen. Daarom heb ik dozen vol met spullen. Ik scharrel wat af op rommelmarkten, krijg veel en bewaar verpakkingen. Ik hergebruik en vermaak veel voorwerpen en materialen. Het is voor mij belangrijk om ogenschijnlijk nietige of nutteloze voorwerpen betekenis te geven.
Er zijn regelmatig herinneringen verweven in wat ik maak. Zo bevat één van de kastjes een gebreid tasje dat ik als 10-jarige breide op twee krulspeldpennen. De voorwerpen van de sleutelhanger-rage uit de jaren 60 zijn terug te vinden. Singeltjes van vroeger komen verkleind weer tevoorschijn. Veel miniaturen maak ik zelf, zoals een taart, een fontein, een zandkasteel, een doedelzak en natuurlijk het DUO dat in de grootste serie van de kijkkastenwereld leeft.
Het werk vormt een weerslag van hoe ik het leven
beleef. Soms gaat het om iets persoonlijks, soms om algemene thema’s.
De kijkkasten leveren je als toeschouwer herkenning en stof tot nadenken op.